architekt Jadwiga Grabowska-Hawrylak na tle swojego projektu zespołu mieszkalno-usługowego na pl. Grunwaldzkim

architekt Jadwiga Grabowska-Hawrylak na tle swojego projektu zespołu mieszkalno-usługowego na pl. Grunwaldzkim

architekt Jadwiga Grabowska-Hawrylak na tle swojego projektu zespołu mieszkalno-usługowego na pl. Grunwaldzkim

gmach Komitetu Dzielnicowego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej Wrocław-Stare Miasto (Rynek 9-11; dziś budynek Banku Zachodniego WBK) udekorowany obowiązującym wówczas herbem Wrocławia z okazji obchodów 25. rocznicy kapitulacji III Rzeszy i przyłączenia ziem zachodnich i północnych do Polski; przed budynkiem widoczna stacja benzynynowa działająca do 30.03.1974 r.

bloki przy ul. Powstańców Śląskich 105-111 i 97-103 udekorowane z okazji obchodów 25. rocznicy kapitulacji III Rzeszy i przyłączenia ziem zachodnich i północnych do Polski; dekoracje na budynkach widocznych na zdjęciu oraz na pozostającym poza kadrem bloku przy ul. Zaporoskiej 64-70 stanowiły całość tyworząc hasło: "XXV Wrocław zawsze polski" (zob. sygn. FSK-2167)

bloki przy ul. Zaporoskiej 64-60 (z lewej) oraz ul. Powstańców Śląskich 105-111 i 97-103 udekorowane z okazji obchodów 25. rocznicy kapitulacji III Rzeszy i przyłączenia ziem zachodnich i północnych do Polski; z lewej strony widoczny fragment wyburzonego w 2008 r. pawilonu handlowo-usługowego "Rondo" przy pl. Powstańców Śląskich 1-3

architekci Anna Tarnawska (ur. w 1923 r.) i Jerzy Tarnawski (ur. w 1926 r.); zdjęcie wykonane prawdopodobnie w budynku Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" (gdzie wówczas oboje byli zatrudnieni) przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 w związku z przyznaniem państwu Tarnawskim nagrody miasta Wrocławia

architekci Anna Tarnawska (ur. w 1923 r.) i Jerzy Tarnawski (ur. w 1926 r.); zdjęcie wykonane prawdopodobnie w budynku Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" (gdzie wówczas oboje byli zatrudnieni) przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 w związku z przyznaniem państwu Tarnawskim nagrody miasta Wrocławia

architekci Anna Tarnawska (ur. w 1923 r.) i Jerzy Tarnawski (ur. w 1926 r.); zdjęcie wykonane prawdopodobnie w budynku Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" (gdzie wówczas oboje byli zatrudnieni) przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 w związku z przyznaniem państwu Tarnawskim nagrody miasta Wrocławia

architekci Anna Tarnawska (ur. w 1923 r.) i Jerzy Tarnawski (ur. w 1926 r.); zdjęcie wykonane prawdopodobnie w budynku Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" (gdzie wówczas oboje byli zatrudnieni) przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 w związku z przyznaniem państwu Tarnawskim nagrody miasta Wrocławia

architekci Anna Tarnawska (ur. w 1923 r.) i Jerzy Tarnawski (ur. w 1926 r.); zdjęcie wykonane prawdopodobnie w budynku Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" (gdzie wówczas oboje byli zatrudnieni) przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 w związku z przyznaniem państwu Tarnawskim nagrody miasta Wrocławia

architekci Anna Tarnawska (ur. w 1923 r.) i Jerzy Tarnawski (ur. w 1926 r.); zdjęcie wykonane prawdopodobnie w budynku Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" (gdzie wówczas oboje byli zatrudnieni) przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 w związku z przyznaniem państwu Tarnawskim nagrody miasta Wrocławia

architekci Anna Tarnawska (ur. w 1923 r.) i Jerzy Tarnawski (ur. w 1926 r.); zdjęcie wykonane prawdopodobnie w budynku Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" (gdzie wówczas oboje byli zatrudnieni) przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 w związku z przyznaniem państwu Tarnawskim nagrody miasta Wrocławia

architekci Anna Tarnawska (ur. w 1923 r.) i Jerzy Tarnawski (ur. w 1926 r.); zdjęcie wykonane prawdopodobnie w budynku Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" (gdzie wówczas oboje byli zatrudnieni) przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 w związku z przyznaniem państwu Tarnawskim nagrody miasta Wrocławia

architekci Anna Tarnawska (ur. w 1923 r.) i Jerzy Tarnawski (ur. w 1926 r.); zdjęcie wykonane prawdopodobnie w budynku Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" (gdzie wówczas oboje byli zatrudnieni) przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 w związku z przyznaniem państwu Tarnawskim nagrody miasta Wrocławia

dr inż. Roman Tunikowski (1919-1982), architekt, kierownik Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 (gdzie prawdopodobnie wykonano zdjęcie)

dr inż. Roman Tunikowski (1919-1982), architekt, kierownik Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 (gdzie prawdopodobnie wykonano zdjęcie)

dr inż. Roman Tunikowski (1919-1982), architekt, kierownik Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 (gdzie prawdopodobnie wykonano zdjęcie)

dr inż. Roman Tunikowski (1919-1982), architekt, kierownik Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa Ogólnego "Miastoprojekt Wrocław" przy ul. Ofiar Oświęcimskich 38/40 (gdzie prawdopodobnie wykonano zdjęcie)

Dom towarowy "Kameleon" [Wzniesiony w latach 1927-1928 na podstawie projektu Ericha Mendelsona. Poczatkowo funkcjonował pod nazwą Rudolf Petersdorff, obecnie Kameleon.].

N/z Pałac w Leśnicy, wówczas siedziba Wrocławskiego Ośrodka Kultury.

Wieza ciśnień na osiedlu Borek we Wrocławiu. Zbudowana w latach 1903-1904 na podstawie projektu Karla Klimma.

40 metrowa wieża ciśnień wybudowana w latach 1866-1871, przebudowywana w 1902 roku poprzez dodanie drugiego zbiornika. Wyłączona z użytkowania w latach 60. XX wieku. Obecnie należy do Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociagów i Kanalizacji.

pracownice Miejskiego Przedsiębiorstwa Zieleni w trakcie urządzania trawnika przy ul. Kazimierza Wielkiego; w tle budynki nr 38-44 i 46-48 oraz fragment kamienicy nr 50

studenci Politechniki Wrocławskiej z Domu Studenckiego "Nad Fosą" w tzw. czynie społecznym porządkujący okolice ulic Komandorskiej, Swobodnej i Ślężnej w ramach przygotowań do obchodów 30. rocznicy zajęcia Wrocławia przez Armię Czerwoną

uczniowie Lotniczych Zakładów Naukowych we Wrocławiu w tzw. czynie społecznym wykonujący prace porządkowe na budowie trasy wylotowej w kierunku na Warszawę (ówczesna droga E-12, dziś droga krajowa nr 98) w ramach przygotowań do obchodów 30. rocznicy zajęcia Wrocławia przez Armię Czerwoną; w tle widoczny nowo zbudowany wiadukt nad al. Jana III Sobieskiego (taką nazwę trasa ta otrzymała dopiero w latach 80. XX w.) łączący Psie Pole z Zakrzowem oraz fragment budynku przy ul. Sycowskiej 1 (z lewej)

Przedsiębiorstwo Budownictwa Uprzemysłowionego przy ul. Strzegomskiej 140-146 wytwarzające prefabrykaty do budowy domów z tzw. wielkiej płyty

Przedsiębiorstwo Budownictwa Uprzemysłowionego przy ul. Strzegomskiej 140-146 wytwarzające prefabrykaty do budowy domów z tzw. wielkiej płyty

Przedsiębiorstwo Budownictwa Uprzemysłowionego przy ul. Strzegomskiej 140-146 wytwarzające prefabrykaty do budowy domów z tzw. wielkiej płyty

późniejsza ul. Bolesława Drobnera (widok w kierunku pl. Józefa Bema) niedługo po otwarciu, a przed nadaniem jej oficjalnej nazwy; nowo zbudowana arteria komunikacyjna - wraz z początkowym odcinkiem ul. Jedności Narodowej - otrzymała patrona w osobie pierwszego polskiego prezydenta Wrocławia na mocy uchwały Rady Narodowej Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia z 25.09.1975 r.; ulicą podąża Polski Fiat 125p

skrzyżowanie ul. Bolesława Drobnera z ul. Henryka Probusa; zdjęcie wykonano tuż po otwarciu nowo zbudowanej arterii komunikacyjnej, a przed nadaniem jej patrona w osobie pierwszego polskiego prezydenta Wrocławia, co nastąpiło na mocy uchwały Rady Narodowej Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia z 25.09.1975 r.

skrzyżowanie ul. Bolesława Drobnera z ul. Henryka Probusa; zdjęcie wykonano tuż po otwarciu nowo zbudowanej arterii komunikacyjnej, a przed nadaniem jej patrona w osobie pierwszego polskiego prezydenta Wrocławia, co nastąpiło na mocy uchwały Rady Narodowej Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia z 25.09.1975 r.; z ulicy H. Probusa wyjeżdża Polski Fiat 125p

późniejsza ul. Bolesława Drobnera (widok w kierunku pl. Józefa Bema) niedługo po otwarciu, a przed nadaniem jej ofijalnej nazwy; nowo zbudowana arteria komunikacyjna - wraz z początkowym odcinkiem ul. Jedności Narodowej - otrzymała patrona w osobie pierwszego polskiego prezydenta Wrocławia na mocy uchwały Rady Narodowej Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia z 25.09.1975 r.; ulicą podąża Polski Fiat 125p

późniejsza ul. Bolesława Drobnera (widok w kierunku pl. Józefa Bema) niedługo po otwarciu, a przed nadaniem jej oficjalnej nazwy; nowo zbudowana arteria komunikacyjna - wraz z początkowym odcinkiem ul. Jedności Narodowej - otrzymała patrona w osobie pierwszego polskiego prezydenta Wrocławia na mocy uchwały Rady Narodowej Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia z 25.09.1975 r.

fragment kościoła garnizonowego św. Elżbiety w trakcie budowy rusztowania wokół wieży

w centralnej części kadru wieża kościoła garnizonowego św. Elżbiety z dostawionym rusztowaniem; przed kościołem kamieniczka "Jaś" przy ul. św. Mikołaja 1; z lewej strony fragment kamienicy nr 1 przy Rynku; z prawej strony kamienica nr 60 przy Rynku; w dolnej części kadru Polski Fiat 125p

otwarte w 1966 r. pierwsze powojenne wrocławskie sztuczne lodowisko "Torpiast" przy ul. Księcia Witolda 25; w tle gmach Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (dziś: Wydział Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Wrocławskiego) przy ówczesnym pl. Dąbrowszczaków (dziś: pl. Maxa Borna) 9 (z lewej) oraz budynek Archiwum Państwowego przy ul. Pomorskiej 2 (z prawej)

otwarte w 1966 r. pierwsze powojenne wrocławskie sztuczne lodowisko "Torpiast" przy ul. Księcia Witolda 25; w tle budynek Archiwum Państwowego przy ul. Pomorskiej 2

Pozostałości Dworca Marchijskiego we Wrocławiu w okolicach Placu Orląt Lwowskich. Dworzec otwarty 18 października 1844. Obecnie wejścia i okna są zamurowane, a budynek pozostaje niezagospodarowany.

Dworzec Autobusowy PKS na Placu Konstytucji [od 24 września 1981 r. Plac Konstytucji 3 maja], zlikwidowany w 1994 roku na budynku dworca neon [Dworzec Autobusowy] na budynku mieszkanym za Dworcem Autobusowym [czytajcie Gazetę Robotniczą].