Waldemar Fydrych "Major" (pierwszy z lewej) na pomniku Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

niezidentyfikowana osoba przebrana za Lecha Wałęsę podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na pierwszym planie jezdnia przy ul. Błogosławionego Czesława

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na pierwszym planie jezdnia przy ul. Błogosławionego Czesława

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; z lewej strony widoczny wylot z tunelu na trasie W-Z

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na parkingu stoją od lewej: Polski Fiat 126p, FSO 1500, dwa Polskie Fiaty 126 p i Syrena 105

odsłonięta 31 sierpnia 1981 r. tablica upamiętniająca powstanie dolnosląskiej "Solidarności" umieszczona na terenie zajezdni autobusowej nr 7 przy ul. Grabiszyńskiej

demonstracja antykomunistyczna na terenie zajezdni autobusowej nr 7 przy ul. Grabiszyńskiej

pies gryzący czerwoną flagę podczas antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej; na lewej jezdni dwie milicyjne Nysy N522; na prawej jezdni w oddali kolumna pojazdów milicyjnych

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej eskortowani przez kolumnę pojazdów milicyjnych

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej eskortowani przez kolumnę pojazdów milicyjnych; w oddali widoczna wieża kościoła św. Elżbiety Węgierskiej

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej eskortowani przez pojazdy milicyjne; w prawym górnym rogu kadru widoczna wieża kościoła św. Elżbiety Węgierskiej

pojazd milicyjny Jelcz Hydromil [używany do tłumienia zamieszek] na ul. Grabiszyńskiej w trakcie antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej [widok w stronę skrzyżowania z ul. J. Piłsudskiego - wówszas K. Świerczewskiego] eskortowani przez pojazdy milicyjne

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Sądowej

ul. Kazimierza Wielkiego na wysokości skrzyżowania z ul. Widok (w oddali widoczny kościół św. Krzysztofa) w dniu antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej; na jezdni widoczne ślady przejścia demonstrantów; na lewej jezdni za skrzyżowaniem z ul. Szewską - pojazdy milicyjne

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Cykl fotografii dotyczących działalności wrocławskiego NZS w latach 1980-1981. Dotyczących głównie strajków studenckich (łódzkiego i radomskiego), ale także życia na Grodzkiej (ówczesna siedziba NZS), zebrań, narad, wieców, przygotowywania i kolportowania ulotek i plakatów, koncertów i podobnych. Strajk łódzki był miedzy innymi protestem przeciwko wyrokowi sądowemu wydanemu 13 listopada 1981, nie uznającemu rejestracji NZS. Strajk radomski natomiast był strajkiem solidarnościowym, w którym uczelnie z całego kraju popierały studentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej z Radomia.

Cykl fotografii dotyczących działalności wrocławskiego NZS w latach 1980-1981. Dotyczących głównie strajków studenckich (łódzkiego i radomskiego), ale także życia na Grodzkiej (ówczesna siedziba NZS), zebrań, narad, wieców, przygotowywania i kolportowania ulotek i plakatów, koncertów i podobnych. Strajk łódzki był miedzy innymi protestem przeciwko wyrokowi sądowemu wydanemu 13 listopada 1981, nie uznającemu rejestracji NZS. Strajk radomski natomiast był strajkiem solidarnościowym, w którym uczelnie z całego kraju popierały studentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej z Radomia.

Cykl fotografii dotyczących działalności wrocławskiego NZS w latach 1980-1981. Dotyczących głównie strajków studenckich (łódzkiego i radomskiego), ale także życia na Grodzkiej (ówczesna siedziba NZS), zebrań, narad, wieców, przygotowywania i kolportowania ulotek i plakatów, koncertów i podobnych. Strajk łódzki był miedzy innymi protestem przeciwko wyrokowi sądowemu wydanemu 13 listopada 1981, nie uznającemu rejestracji NZS. Strajk radomski natomiast był strajkiem solidarnościowym, w którym uczelnie z całego kraju popierały studentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej z Radomia.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Lech Wałęsa na spotkaniu z mieszkańcami Wrocławia w siedzibie związku przy ulicy Mazowieckiej. Obok niego siedzi Władysław Frasyniuk.

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Strajkujący studenci na pl. Uniwersyteckim we Wrocławiu

Spotkanie Klubu Inteligencji Katolickiej w Kłodzku. Na pierwszym planie Julian Golak (siedzi) i Janusz Laska (stoi).

Spotkanie Klubu Inteligencji Katolickiej w Kłodzku, pierwszy od lewej bp Adam Dyczkowski.

Spotkanie Klubu Inteligencji Katolickiej w Kłodzku

Janusz Laska podczas VIII Pieszej Pielgrzymki Wrocławskiej na Jasną Górę

Janusz Laska podczas III Pieszej Pielgrzymki Wrocławskiej na Jasną Górę

Transparent trzymają Jan Silar (z lewej) i Andrzej Kapała (z prawej, uczeń II LO we Wrocławiu, działacz Międzyszkolnego Komitetu Oporu)

Koncelebrowana msza św. za Ojczyznę w kościele św. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu. Za ołtarzem stoją: O. Adam Wiktor, ks. Henryk Jankowski i ks. Franciszek Głód.

Na fotografii niezidentyfikowani uczestnicy pielgrzymki.

Na fotografii niezidentyfikowani uczestnicy pielgrzymki

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku, pierwszy z prawej Janusz Laska

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Spotkanie z Lechem Wałąsą na Uniwersytecie Wrocławskim, przemawia Ludwik Turko, po jego prawej stronie Lech Wałęsa.

Lech Wałęsa przemawiający na Uniwersytecie Wrocławskim.

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim. Od lewej stoją: NN, Grzegorz Schetyna, Ludwik Turko, Lech Wałęsa, NN.

Lech Wałęsa podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim

Lech Wałęsa podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim, stoją od lewej: Jarosław Obremski, Małgorzata Zaborowicz, Krzysztof Jakubczak.

Uczestnicy spotkania z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim, stoją od lewej: Bogdan Zdrojewski, Krzysztof Jakubczak, NN, NN, Stanisław Jabłoński, NN.

Lech Wałęsa przemawia podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim.

Pojazdy milicyjne i wojskowe w drodze na demonstrację uliczną, ul. Ścinawska

Demonstracja uliczna, ul. Młodych Techników

Wojsko podczas demonstracji ulicznej, ul. Młodych Techników

[Zdjęcie przedstawia tłumy wiwatującę nadlatujacemu śmigłowcowi z Papieżem na pokładzie.]

[Zdjęcie przedstawia ołtarz na wrocławskim hipodromie, w tle siedzący Jan Paweł II.]

[Lech Wałęsa przemawia do mieszkańców Wrocławia przed siedzibą NSZZ Solidarność przy ulicy Mazowieckiej, po jego lewej stronie Władysław Frasyniuk]

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [demonstranci przechodzą przez plac budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [demonstranci przechodzą przez teren budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; zdjęcie wykonano z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [w centrum plac budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej obok placu budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek" [fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: transporter opancerzony [BTR-60] wykrzystany do stłumienia demonstracji [przejeżdża obok placu budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: widok na pl. Grunwaldzki we Wrocławiu [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: widok na pl. Grunwaldzki we Wrocławiu; pojazdy milicyjne używane do tłumienia demonstracji zmierzają w kierunku dzisiejszego Ronda Reagana [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: pojazdy milicyjne [Star 28/29 lub 200] używane do tłumienia demonstracji przejeżdżają obok Domu Studenckiego "Zodiak" położonego przy skrzyżowaniu ul. Grunwaldzkiej z pl. Grunwaldzkim [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdęciu: kolumna pojazdów milicyjnych wjeżdżająca na Most Szczytnicki we Wrocławiu [fotografię wykonano z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na alei Słowackiego.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na alei Słowackiego.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej.  

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej.

Maciek i Tomek Wróblewscy stojący ponad napisem "Prawda w TV".

Starcia mieszkańców Wrocławia z oddziałami milicji z okazji manifestacji "Solidarności" w drugą rocznice podpisania porozumień sierpniowych. 50 tysięcy wrocławian wyszło z domów na pokojową manifestację, która szybko przerodziła się w regularną bitwę uliczną. Z jednej strony - nieuzbrojeni cywile, kontra regularne siły milicji i wojska uzbrojone w ciężki sprzęt i ostrą amunicję. Na zdjęciu Most Grunwaldzki.