Relacja emerytowanego prof. Uniwersytetu Przyrodniczego, Zygmunta Mikołajczaka. Świadek rozpoczyna od przedwojennej historii swojej rodziny (sytuacji ekonomicznej, losów poszczególnych członków rodziny). Datą przełomową w relacji jest rok 1939 (przerwana nauka w szkole podstawowej, przymusowa praca w gospodarstwie u Niemca). Następnie skupia się na swojej powojennej historii (wznowienie edukacji w liceum, uzyskanie tytułu inżyniera na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Poznańskiego, przeniesienie się na studia magisterskie do Wrocławia (życie codzienne w mieście) oraz dalsze etapy rozwoju naukowego, praktyki w różnych miejscach w Polsce jak i w Europie, relacje z wrocławskimi studentami oraz kadrą naukową). Zakres chronologiczny: 1920-1990 Miejsca wydarzeń: Drezno (Niemcy), Gdańsk (woj. pomorskie), Jarocin (woj. wielkopolskie), Kraków (woj. małopolskie), Legionowo (woj. mazowieckie), Lesko (woj. podkarpackie), Nowy Sad (daw. Jugosławia, obecnie Serbia), Polwica (gm. Zaniemyśl, pow. średzki, woj. wielkopolskie), Poznań (woj. wielkopolskie), Praga (Czechy), Puławy (woj. lubelskie), Sanok (woj. podkarpackie), Siechnice (pow. wrocławski, woj. dolnośląskie), Szczelin (woj. zachodniopomorskie), Środa Wielkopolska (woj. wielkopolskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Wiedeń (Austria), Wrocław (woj. dolnośląskie), Zaniemyśle (pow. średzki, woj. wielkopolskie)

Relacja Jerzego Podlaka, członka Klubu Ludzi ze znakiem „P”, rozpoczyna się od opisu przygotowań cywilów do II wojny światowej, sytuacji społecznej. W dalszej części Świadek opowiada o wojennych losy swojej rodziny: wyrzucenie z mieszkania, przymusowy przyjazd do Breslau. Szczególnie dużo miejsca poświęca oblężeniu miasta oraz wejściu Armii Czerwonej. Końcowym elementem relacji jest opis życia w powojennym Wrocławiu (szaber, walka o mieszkania, odgruzowywanie). Zakres chronologiczny: 1939-1950 Miejsca wydarzeń: Augsburg (Niemcy), Brema (Niemcy), Bydgoszcz (woj. kujawsko-pomorskie), Czarnków (pow. czarnkowsko-trzcianeckiego, woj. wielkopolskie), Dachau (Niemcy), Drezno (Niemcy), Dudy, Erlangen (Niemcy), Hamburg (Niemcy), Karpacz (woj. dolnośląskie), Katowice (woj. śląskie), Katyń (Rosja), Leningrad (ob. Petersburg, Rosja), Lwów (ob. Ukraina), Łódź (woj. łódzkie), Moskwa (Rosja), Oborniki (pow. obornicki, woj. wielkopolskie), Oleśnica (pow. oleśnicki, woj. dolnośląskie), Ostrzeszów (pow. ostrzeszowski, woj. wielkopolskie), Poznań (woj. wielkopolskie), Stalingrad (ob. Wołgograd, Rosja), Świdnica (woj. dolnośląskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Zgorzelec (woj. dolnośląskie).

Emilia Łuczak, wieloletnia pracownica Publicznego Szpitala Klinicznego nr 1 we Wrocławiu, opisuje bombardowanie Wielunia, organizacje szkolnictwa w Wieluniu w okresie II Wojny Światowej, działaność harcerską, pracę przy odgruzowywaniu Wrocławia, zniszczenia wojenne w Wieluniu, codzienną pracę w szpitalu, epidemię ospy w 1963 roku.   Zakres chronologiczny: 1932-2016   Miejsca wydarzeń: Wieluń (woj. łódzkie), Raszyn (pow. pruszkowski, woj. mazowieckie), Cieciłów (woj. opolskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Łódź (woj. łódzkie), Warszawa (woj. mazowieckie), Czarnożyły (pow. wieluński, woj. łódzkie), Jelenia Góra (woj. dolnośląskie), Bielawa (woj. dolnośląskie), Dzierżoniów (woj. dolnośląskie)