Showing 5816 results

Archival description
Part
Print preview Hierarchy View:
Ascending

5512 results with digital objects Show results with digital objects

List

List

List ojca Aureliusza (właśc. Ludwika) Borkowskiego (1887-1970), sekretarza Kustodii Ziemi Świętej w Jerozolimie do biskupa Kominka z prośbą o zapoznanie z dołączoną ulotką dotyczącą "Pielgrzymki duchowej do Nazaretu na święto Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny" oraz przekazanie jej innym duchownym.

Proboszcz parafii w Szczawnicy

Artykuł Le Monde

Artykuł Le Monde

Artykuł pochodzący z francuskiego dziennika Le Monde w tłumaczeniu na j. polski. Dotyczy zajść pomiędzy milicją a miejscową ludnością w Przysusze (woj. Mazowieckie, pow. przysuski, gm. Przysucha), podczas budowy tamtejszego kościoła.

Projekt regulacji Młynówki Sułowskiej

Projekt regulacji Młynówki Sułowskiej

Kompletna dokumentacja techniczna do projektu regulacji Młynówki Sułowskiej autorstwa Leona Staweckiego: opis techniczny projektu, kosztorys; analizy i obliczenia mas robót ziemnych; obliczenia hydrologiczne; rysunki techniczne (plany poglądowe, profile projektowanej trasy, rysunki budowli); koreferat; wykazy materiałów budowlanych.

Leon Stawecki

Medal XXV-lecia odzyskania Dolnego Śląska

Medal XXV-lecia odzyskania Dolnego Śląska

Awers: dwa pionowe słupy graniczne przecięte dwiema poziomymi wstęgami symbolizujacymi rzeki Odrę i Nysę; napis: "XXV-lecie odzyskania Dolnego Śląska. 1945-1970.Rewers: w środku wizerunki trzech przedmiotów [symbolizujacych zawody ?]: cyrkla, książki oraz kopalnianej wieży szybowej; w otoku napis: "Wojewódzki Komitet Frontu Jedności Narodu. Wrocławski Komitet Frontu Jedności Narodu".[Medal najprawdopodobniej nadany Walerii Skarplik.]

Wojewódzki Komitet Frontu Jedności Narodu

Quittungskarte

Quittungskarte

Quittungskarte nr 1 [karta kwitowa dot. ubezpieczenia zdrowotnego] wydana na nazwisko Waleria Skarplik przez Krankenkasse Ostrowo Zweigstelle Krotoschin [kasa chorych], Krotoszyn 1943.

Krankenkasse Ostrowo Zweigstelle Krotoschin

Kennkarte

Kennkarte

Kennkarta [dowód tożamości] wydana na nazwisko Waleria Skarplik przez Der Landrat Krotoschin [odpowiednik starosty powiatu], Krotoschin [nazwa Krotoszyna w okresie okupacji niemieckiej] 24.01.1944.

Der Landrat Krotoschin

Legitymacja

Legitymacja

Legitymacja członkowska Związku Zawodowego Pracowników Samorządu Terytorialnego i Instytucji Użyteczności Publicznej RP wystawiona na nazwisko Waleria Skarplik, Milicz 12.06.1949.

Związek Zawodowy Pracowników Samorządu Terytorialnego i Instytucji Użyteczności Publicznej RP

Legitymacja członkowska

Legitymacja członkowska

Legitymacja członkowska Powszechnej Spółdzielni Spożywców w Miliczu wydana na nazwisko Waleria Skarplik, 15.12.1949.

Powszechna Spółdzielnia Spożywców w Miliczu

Ausweiskarte

Ausweiskarte

Legitymacja wydana przez Służbę Budowlaną w Generalnym Gubernatorstwie; okaziciel: Jerzy Woźniak

Baudienst im Generalgouvernement

Józefa Krośnicka - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Józefa Krośnicka - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Józefy Krośnickiej. Józefa Krośnicka (z d. Kołakowska) urodziła się w 1914 r. w Pułtusku, gdzie jej rodzice po powrocie ze Stanów Zjednoczonych prowadzili od 1910 r. sklep kolonialny. W Pułtusku ukończyła szkołę i zdała maturę, by następnie rozpocząć studia z zakresu historii, filozofii i historii sztuki na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Dyplom magistra otrzymała w 1937 r. na podstawie pracy o przyłączeniu Mazowsza do Korony w połowie XVI w. Po studiach powróciła do Pułtuska, gdzie rozpoczęła praktykę nauczycielską w gimnazjum im. Piotra Skargi. W czasie wojny działała w konspiracji i wstąpiła do tajnej organizacji nauczania. Prowadziła też sklep w pobliskim Płocochowie, gdzie znajdował się punkt przekazu wiadomości AK z tajną skrzynką pocztową. Podczas wojny, aby utrzymać się, zajmowała się domo-wą produkcją mydła i cukierków. Dostała się jednak do niewoli w Obozie Polskim „Bałtyk”, Bei der Lohmühle w Lubece w Niemczech. Tam pod koniec maja 1945 r. założyła pierwszą polską szkołę, którą prowadziła do 5 listopada. Wówczas w ra-mach zorganizowanego transportu dla cywilów, trafiła do Szczecina, a następnie do Poznania i Warszawy. Później z mężem Jerzym osiedliła się w majątku we wsi Stołeczna pod Szczecinem, gdzie Jerzy objął posadę zarządcy państwowego majątku (Państwowe Nieruchomości Ziemskie). Tam Józefa prowadziła też kursy dla analfabetów. W czasie PRL-u jej mąż został oskarżony bezpodstawnie o wywołanie pożaru w budynku należącym do pałacu i uznano go za wroga kraju, dlatego trafił do więzienia. Ją jako żonę również wtedy prześladowano. Po wyjściu z więzienia Jerzy zrzekł się posady w Stołecznej i przenieśli się do Sobowidza na Kociewiu, gdzie został tam dyrektorem Zakładu Rolnego, a Józefa pełniła funkcję kierowniczki miejscowej Szkoły Podstawowej w latach 1951–1961. Później rodzina Krośnickich przeprowadziła się do Pruszcza Gdańskiego i Józefa zaczęła pracę w Szkole Pod-stawowej nr 3 jako nauczycielka historii. Po przejściu na emeryturę zaczęła pisać książki o historii regionu dotyczące Żuław, Pruszcza Gdańskiego i okolic, m.in. Z czasów przełomu 1944-1945; Zanim Gdańskie Wyżyny wróciły do Polski; Księga pamiątkowa kolejarzy polskich z rejonu Pruszcza Gdańskiego…, W cieniu Gdańska, czy Żuławy Gdańskie w historię Pomorza Gdańskiego wpisane. Wspomnienia Józefy Krośnickiej ukazywały się też w serii publikacji Wyższej Szkoły Humanistycznej w Pułtusku „Pułtusk. Studia i materiały z dziejów miasta i regionu”. W 2010 r. otrzymyła tytuł Ambasadora Pruszcza Gdańskiego.

Paprot-Wielopolska Aleksandra

Stanisława Kargul - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Stanisława Kargul - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Stanisławy Kargul. Stanisława Kargul urodziła się w 1923 r. w Jadwipolu k. Równego na Wołyniu. Jej rodzina miała gospodarstwo rolne. W wyniku ukraińskich prześladowań uciekła do Równego, gdzie zatrzymała się u siostry. Następnie wstąpiła do wojska, w którym służyła do końca wojny. Po wojnie rozpoczęła gospodarowanie razem z bratem.

Bernat Magdalena

Apolonia Wolska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Apolonia Wolska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Apolonii Wolskiej. Apolonia Wolska urodziła się w 1919 roku w Kozieńcu gmina Siennica Różana. Rodzice poznali się w majątku u Budnego, po tym jak matka uciekła z Wołynia. Pani Apolonia jest najstarszą z sześciorga rodzeństwa, urodziła się w Kozińcu. Za mąż wyszła w 1938 roku. W sierpniu 1939 r mąż został zmobilizowany, trafia do niewoli i zostaje wywieziony na roboty do Niemiec. Wróci dopiero po 6 latach. W 1940 roku koleżanka Hela Jakubiec werbuje panią Apolonię do „organizacji podziemnej”. Odbyła kilka kursów dla sanitariuszek. W 1940 r ukrywała się u jej rodziców rodzina Żydowska. Ukrywali Kazimierza Kota, zbiega z więzienia gestapo, który w okolicach Lwowa wysadzał pociągi z zaopatrzeniem wroga. W 1945 r. wraca mąż a w 1946 rodzi się pierwszy syn. Miała 3 synów. Jak dzieci dorosły zajmowała się ogrodem i robótkami ręcznymi, angażowała się w prace społeczne.

Badach Marzena

Stefania Obara - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Stefania Obara - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Stefanii Obary. Stefania Obara urodziła się 24 stycznia 1921 roku, w podkarpackiej wsi Straszydle. Z powodu śmierci mamy, już w nastoletnim wieku, przejęła wiele obowiązków pani domu. Szybko opuściła dom rodzinny i pracowała w gospodarstwie lekarza z Tyczyna, Ludwika Obary. Wkrótce wyszła za niego za mąż. W czasie wojny małżeństwo należało do Armii Krajowej. Zaraz po wojnie doświadczyło zaś z tego powodu represji ze strony władz komunistycznych. Mąż pani Stefanii został trwale okaleczony w wyniku brutalnych przesłuchań funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Mimo to małżeństwo protestowało w latach 60. XX wieku po decyzji o usunięciu religii ze szkół. Pani Stefania Obara angażowała się w również w działalność „Solidarności”. Opublikowała także kilka książek, m.in. o Armii Krajowej i akcji „Burza” w Tyczynie.

Zubowski Piotr

Jan Glaza - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Jan Glaza - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Jana Glazy. Jan Glaza urodził się w 1923 r. w Osiecznej. Ukończył w Osiecznej szkołę podstawową. Pomagał w gospodarstwie rodzicom. Został przymusowo wcielony do Wehrmachtu w 1942 r. razem z innymi mieszkańcami Pomorza. W czasie służby wojskowej przebywał w Niemczech, Francji i Norwegii. W listopadzie 1945 r. powrócił do domu. Potem poślubił Marię, z którą miał pięcioro dzieci. Pracował w nadleśnictwie Osieczna, a następnie jako majster budowalny na kolei w Smętowie. Nadal mieszka w Osiecznej.

Paprot-Wielopolska Aleksandra

Anna Glazer - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Anna Glazer - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Anny Glazer. Anna Glazer (z d. Chabowska) urodziła się w 1922 r. w Zwierzyńcu koło Czerska na polskim Pomorzu. Jako dziecko pomagała rodzicom w gospodarstwie. Na początku II wojny światowej została skierowana wraz siostra i bratem na roboty przymusowe. Najpierw skierowano ją do Lisewa na Żuławach, a później do niemieckiego gospodarstwa Erwina Zajdlera w Pszczółkach. W 1945 r. po wkroczeniu Armii Czerwonej wróciła do domu rodzinnego, by chwilę później zacząć pracować jako gospodyni u Teodora Glazera (przyszłego teścia). W 1948 r. wyszła za mąż za Jana Glazera. W tym samym roku przeprowadzili się do Nowego Dworu Gdańskiego, gdzie mąż rozpoczął pracę jako ślusarz w olejarni, a ona zajęła się prowadzeniem domu i wychowywaniem dzieci. W Nowym Dworze gdańskim mieszka do dziś.

Paprot-Wielopolska Aleksandra

Zofia Wójciak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Zofia Wójciak - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Zofii Wójciak. Zofia Wójciak zd. Bandyk urodziła się 8 maja 1923 r. w Ochotnicy Górnej. Wychowała się w tradycyjnej góralskiej rodzinie. Ukończyła szkołę podstawową w Ochotnicy Górnej, tam też ukończyła kurs robienia koronki klockowej. W okresie wojennym przebywała na terenie rodzinnej miejscowości, była łączniczką w oddziale partyzanckim. Za działalność konspiracyjna została skazana na karę więzienia, którą odbyła w więzieniu Montelupich w Krakowie.
Od okresu przedwojennego dom rodziny Bandyk był miejscem letniskowym, do którego przyjeżdżali goście z Krakowa, Warszawy, Poznania itp. – działał tak do lat dziewięćdziesiątych. W 1946 r. wyszła za mąż za Franciszka Wójciaka, z którym ma ośmioro dzieci.

Cudzich Ewa

Michalina Terpiłowska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Michalina Terpiłowska - zdjęcie współczesne Świadka Historii

Portret współczesny Michaliny Terpiłowskiej. Michalina Terpiłowska z domu (Bojarowska), urodziła się w 1919 r. w. Terpiłowiczach. Ukończyła szkołę w Kobryniu, a następnie w Brześciu. Tam też ukończyła roczny kurs szycia i prac domowych w szkole przy ul. Sadowej u pani Olszewskiej. Powróciła do Terpiłowicz w wieku 16 lat. W tym okresie – do 1940 r. podróżowała często do siostry do Tarnopola. Po 1941 r. przeniosła się do Brześcia z mężem, gdzie ten zaczął prace na kolei. W 1945 r. w maju zostali przesiedleni do Chełmna, a po pół roku pojechali za pracą kolejno do Tczewa i Twardej Góry k. Świecia. W 1959 r. powróciła z rodziną do Tczewa. Zajmowała się na co dzień domem i wychowaniem dzieci.

Paprot-Wielopolska Aleksandra

Results 1 to 100 of 5816