Aktorstwem parał się już od dzieciństwa, kiedy to w wieku 10 lat zadebiutował jako statysta w Teatrze Polskim w Warszawie w sztuce "Chory z urojenia" Moliera. Związany był zresztą z tym przybytkiem aż do śmierci w 1978 roku. Stopniowo nabierał doświadczenia, najpierw biorąc udział w amatorskich przedstawieniach dla dzieci, a następnie po zdaniu egzaminów w Państwowym Instytucie Sztuki zasilił trupę "Płomyka" i "Płomyczka". Do wybuchu II wojny światowej związany był także z teatrami: Malickiej, Ateneum i teatrem w Sosnowcu. W czasie drugiej wojny światowej więziony w słynnym "Pawiaku", następnie przeniesiony do Sachsenhausen i kolejno do Dachau. Po uwolnieniu z obozu wrócił do Warszawy gdzie został członkiem AK, a także brał udział w Powstaniu Warszawskim. Po upadku Powstania trafił do oflagu II D Gross-Born. Następnie występował w teatrze odwiedzającym polskich jeńców na terenie III Rzeszy. Po wojnie związany z teatrami: Nowym w latach 1947–49, Narodowym (1949–54), Współczesnym (1954–68) i Polskim w latach 1968–1978. Znany także z wielu ról filmowych i serialowych. Po śmierci pochowano go na Cmentarzu na Powązkach w alei zasłużonych.