Intelektualista i robotnik w sali wykładowej imienia Władysława Nehringa. Profesor Karol Modzelewski i Władysław Frasyniuk (na zdjęciu) podczas jednego ze spotkań z mieszkańcami Wrocławia.

Intelektualista i robotnik w sali wykładowej imienia Władysława Nehringa. Profesor Karol Modzelewski (na pierwszym planie) i Władysław Frasyniuk (na drugim planie) podczas jednego ze spotkań z mieszkańcami Wrocławia.

Intelektualista i robotnik w sali wykładowej imienia Władysława Nehringa. Profesor Karol Modzelewski (na zdjęciu) i Władysław Frasyniuk podczas jednego ze spotkań z mieszkańcami Wrocławia.

Intelektualista i robotnik w sali wykładowej imienia Władysława Nehringa. Profesor Karol Modzelewski (na zdjęciu) i Władysław Frasyniuk podczas jednego ze spotkań z mieszkańcami Wrocławia.

Intelektualista i robotnik w sali wykładowej imienia Władysława Nehringa. Profesor Karol Modzelewski (na pierwszym planie) i Władysław Frasyniuk (na druigm planie) podczas jednego ze spotkań z mieszkańcami Wrocławia.

Intelektualista i robotnik w sali wykładowej imienia Władysława Nehringa. Profesor Karol Modzelewski (na drugim planie) i Władysław Frasyniuk (na pierwszym planie) podczas jednego ze spotkań z mieszkańcami Wrocławia.

Intelektualista i robotnik w sali wykładowej imienia Władysława Nehringa. Profesor Karol Modzelewski (na drugim planie) i Władysław Frasyniuk (na pierwszym planie) podczas jednego ze spotkań z mieszkańcami Wrocławia.

Intelektualista i robotnik w sali wykładowej imienia Władysława Nehringa. Profesor Karol Modzelewski (drugi z prawej) i Władysław Frasyniuk (pierwszy z prawej) podczas jednego ze spotkań z mieszkańcami Wrocławia.

Podczas karnawału "Solidarności" w sali im. W. Nehringa odbywały się spotkania i wykłady. Miejsce to odwiedziło wielu znanych gości takich jak: Halina Mikołajska, Marian Brandys, Władysław Frasyniuk, Karol Modzelewski czy Adam Michnik.

Podczas karnawału "Solidarności" w sali im. W. Nehringa odbywały się spotkania i wykłady. Miejsce to odwiedziło wielu znanych gości takich jak: Halina Mikołajska, Marian Brandys, Władysław Frasyniuk, Karol Modzelewski czy Adam Michnik.

Podczas karnawału "Solidarności" w sali im. W. Nehringa odbywały się spotkania i wykłady. Miejsce to odwiedziło wielu znanych gości takich jak: Halina Mikołajska, Marian Brandys, Władysław Frasyniuk, Karol Modzelewski czy Adam Michnik.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej.

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

happeninig "Pomarańczowej Alternatywy" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

hapenning "Pomarańczowej Alternatywy" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

demonstracja antykomunistyczna na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

demonstracja antykomunistyczna na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

wejście do przejścia podziemnego na ul. Świdnickiej podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławkskim Rynku

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

uczestnicy happeningu "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

uczestnicy happeningu "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

happening "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

pomnik Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

pomnik Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

pomnik Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

pomnik Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

Waldemar Fydrych "Major" (pierwszy z lewej) na pomniku Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

niezidentyfikowana osoba przebrana za Lecha Wałęsę podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na pierwszym planie jezdnia przy ul. Błogosławionego Czesława

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na pierwszym planie jezdnia przy ul. Błogosławionego Czesława

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; z lewej strony widoczny wylot z tunelu na trasie W-Z

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na parkingu stoją od lewej: Polski Fiat 126p, FSO 1500, dwa Polskie Fiaty 126 p i Syrena 105

odsłonięta 31 sierpnia 1981 r. tablica upamiętniająca powstanie dolnosląskiej "Solidarności" umieszczona na terenie zajezdni autobusowej nr 7 przy ul. Grabiszyńskiej

demonstracja antykomunistyczna na terenie zajezdni autobusowej nr 7 przy ul. Grabiszyńskiej

pies gryzący czerwoną flagę podczas antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej; na lewej jezdni dwie milicyjne Nysy N522; na prawej jezdni w oddali kolumna pojazdów milicyjnych

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej eskortowani przez kolumnę pojazdów milicyjnych

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej eskortowani przez kolumnę pojazdów milicyjnych; w oddali widoczna wieża kościoła św. Elżbiety Węgierskiej

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej eskortowani przez pojazdy milicyjne; w prawym górnym rogu kadru widoczna wieża kościoła św. Elżbiety Węgierskiej

pojazd milicyjny Jelcz Hydromil [używany do tłumienia zamieszek] na ul. Grabiszyńskiej w trakcie antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej [widok w stronę skrzyżowania z ul. J. Piłsudskiego - wówszas K. Świerczewskiego] eskortowani przez pojazdy milicyjne

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Sądowej

ul. Kazimierza Wielkiego na wysokości skrzyżowania z ul. Widok (w oddali widoczny kościół św. Krzysztofa) w dniu antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej; na jezdni widoczne ślady przejścia demonstrantów; na lewej jezdni za skrzyżowaniem z ul. Szewską - pojazdy milicyjne

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Lech Wałęsa na spotkaniu z mieszkańcami Wrocławia w siedzibie związku przy ulicy Mazowieckiej. Obok niego siedzi Władysław Frasyniuk.

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Strajkujący studenci na pl. Uniwersyteckim we Wrocławiu

Koncelebrowana msza św. za Ojczyznę w kościele św. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu. Za ołtarzem stoją: O. Adam Wiktor, ks. Henryk Jankowski i ks. Franciszek Głód.

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku, pierwszy z prawej Janusz Laska

Studenci Uniwersytetu Wrocławskiego podczas strajku

Spotkanie z Lechem Wałąsą na Uniwersytecie Wrocławskim, przemawia Ludwik Turko, po jego prawej stronie Lech Wałęsa.

Lech Wałęsa przemawiający na Uniwersytecie Wrocławskim.

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim. Od lewej stoją: NN, Grzegorz Schetyna, Ludwik Turko, Lech Wałęsa, NN.

Lech Wałęsa podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim

Lech Wałęsa podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim, stoją od lewej: Jarosław Obremski, Małgorzata Zaborowicz, Krzysztof Jakubczak.

Uczestnicy spotkania z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim

Spotkanie z Lechem Wałęsą na Uniwersytecie Wrocławskim, stoją od lewej: Bogdan Zdrojewski, Krzysztof Jakubczak, NN, NN, Stanisław Jabłoński, NN.

Lech Wałęsa przemawia podczas spotkania na Uniwersytecie Wrocławskim.