Wrocław, 17-04-1989 W przerwie posiedzenia Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. N/z od lewej” Władysław Stasiak, Rafał Bubnicki, nn (odwrócony), Grzegorz Schetyna. Fot. NAF Dementi
Trasa Lubin – Wrocław, 07-05-1989. Żołnierze sowieccy pozdrawiają samochód oklejony symbolami “Solidarności” w czasie kampanii wyborczej do Sejmu. Fot. NAF Dementi
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: w akcji przetransportowania rannych do szpitala, oprócz karetek pogotowia ratunkowego, wzięły także udział samochody prywatne.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). N/z przemawia Jacek Protasiewicz podczas wiecu na placu Uniwersyteckim. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989).N/z przemawia Władysław Frasyniuk podczas wiecu na placu Uniwersyteckim. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989).N/z od lewej: Władysław Frasyniuk i Krzysztof Turkowski. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989).N/z od lewej: Władysław Frasyniuk i Krzysztof Turkowski. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Politechnika Wrocławska, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Politechnika Wrocławska, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (od 24.05 do 31.05.1989). Strajkujących studentów odwiedzili członkowie Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”.N/z od lewej: Radosław Gawlik, Rafał Dutkiewicz, Barbara Labuda. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (od 24.05 do 31.05.1989). Strajkujących studentów odwiedzili członkowie Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”.N/z Rafał Dutkiewicz, sekretarz KO„S”. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (od 24.05 do 31.05.1989). Strajkujących studentów odwiedzili członkowie Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”.N/z Rafał Dutkiewicz, sekretarz KO„S”. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (od 24.05 do 31.05.1989). Strajkujących studentów odwiedzili członkowie Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”.N/z Wiesław Mielcarski. Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
egzaminy z przedmiotów głównych (matematyka, fizyka, chemia) dla kandydatów ubiegających się o indeksy Politechniki Wrocławskiej w gmach uczelni przy pl. Grunwaldzkim
Wrocław, 26-05-1989, Uniwersytet Wrocławski, strajk studentów ws. odrzucenia przez sąd rejestracji NZS (strajk trwa od 24.05 do 31.05.1989). Fot. NAF Dementi
egzaminy z przedmiotów głównych (matematyka, fizyka, chemia) dla kandydatów ubiegających się o indeksy Politechniki Wrocławskiej w gmach uczelni przy pl. Grunwaldzkim
Pierwsza wizyta Tadeusza Mazowieckiego jako premiera we Wrocławiu w ramach kampanii wyborczej przed wyborami samorządowymi 27 maja 1990 r. N/z: Tadeusz Mazowiecki i kard. Henryk Gulbinowicz
egzaminy z przedmiotów głównych (matematyka, fizyka, chemia) dla kandydatów ubiegających się o indeksy Politechniki Wrocławskiej w gmach uczelni przy pl. Grunwaldzkim
egzaminy z przedmiotów głównych (matematyka, fizyka, chemia) dla kandydatów ubiegających się o indeksy Politechniki Wrocławskiej w gmach uczelni przy pl. Grunwaldzkim
egzaminy z przedmiotów głównych (matematyka, fizyka, chemia) dla kandydatów ubiegających się o indeksy Politechniki Wrocławskiej w gmach uczelni przy pl. Grunwaldzkim
Inauguracja roku akademickiego 1975/1976 na Uniwersytecie Wrocławskim połączona z obchodami jubileuszu 30-lecia uczelni. N/z: podczas immatrykulacji studenci składają uroczystą przysięgę.
Inauguracja roku akademickiego 1975/1976 na Uniwersytecie Wrocławskim połączona z obchodami jubileuszu 30-lecia uczelni. N/z: aktu immatrykulacji dokonał prorektor doc. dr Jerzy Cegła (na mównicy).
Inauguracja roku akademickiego 1975/1976 na Uniwersytecie Wrocławskim połączona z obchodami jubileuszu 30-lecia uczelni. N/z: aktu immatrykulacji dokonał prorektor doc. dr Jerzy Cegła.
Inauguracja roku akademickiego 1975/1976 na Uniwersytecie Wrocławskim połączona z obchodami jubileuszu 30-lecia uczelni. N/z: aktu immatrykulacji dokonał prorektor doc. dr Jerzy Cegła.
Inauguracja roku akademickiego 1975/1976 na Uniwersytecie Wrocławskim połączona z obchodami jubileuszu 30-lecia uczelni. N/z: po uroczystej przysiędze w imieniu młodzieży wystąpiła przewodnicząca Zarządu Uczelnianego Socjalistycznego Związku Studentów Polskich (ZU SZSP) Ewa Tempska-Waśniowska.
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: w akcji przetransportowania rannych do szpitala, oprócz karetek pogotowia ratunkowego, wzięły także udział samochody prywatne.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
Oświadczenie Uniwersyteckiego Komitetu Strajkowego z Wrocławia w składzie: Janusz Dziaczko, Marek Burak, Zbigniew Nadański, Wojciech Wojnarowicz, Włodzimierz Biały, Zbigniew Filipczak, Tadeusz Hoppe, Wojciech Kończal w sprawie przyczyn wybuchu strajku okupacyjnego uczelni wrocławskich jako wyrazu solidarnosci ze strajkującymi studentami w Łodzi i postulatów strajkowych.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: w akcji przetransportowania rannych do szpitala, oprócz karetek pogotowia ratunkowego, wzięły także udział samochody prywatne.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: karetka pogotowia ratunkowego podczas akcji przetransportowania rannych do szpitala.
Studenci wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) tradycyjnie wystawiają swoje prace przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu.
Studenci wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) tradycyjnie wystawiają swoje prace przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu.
Studenci wrocławskiej PWSSP (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych, obecnie Akademia Sztuk Pięknych) tradycyjnie wystawiają swoje prace przed Hotelem "Monopol" na ul. Świdnickiej we Wrocławiu.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: publiczność w miejscu oberwania się kamiennej balustrady.
Na jednej karcie 2 różne teksty - pierwszy, z 17.02.1981, uchwalony przez Zespół ds. Służby Zdrowia NSZZ "S" przy MKZ Wrocław, jest rezolucją popierającą strajki studenckie na uczelniach polskich, drugi, z 18.02.1981, jest protestem Komitetu Strajkowego Akademii Medycznej przeciw rozlepianiu przez działaczy Socjalistycznego Związku Studentów Polskich plakatów nawołujących do bojkotu strajku; działacze KS podkreślają, że nie występują jako Niezależne Zrzeszenie Studentów i że wśród nich jest członek SZSP
Międzyzakładowy Komitet Założycielski NSZZ Solidarność we Wrocławiu
sesja egzaminacyjna na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (od 2001 r. jest to Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii) przy ul. Uniwersyteckiej 22-26; na zdjęciu studenci oczekujący na egzamin
sesja egzaminacyjna na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (od 2001 r. jest to Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii) przy ul. Uniwersyteckiej 22-26; na zdjęciu pierwszy od prawej doc. Jan Jendrośka w rozmowie ze studentem Janem Błońskim w sali nr 418 podczas egzaminu z prawa administracyjnego dla studentów III roku
sesja egzaminacyjna na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (od 2001 r. jest to Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii) przy ul. Uniwersyteckiej 22-26; zdjęcie wykonane w sali nr 418 podczas egzaminu z prawa administracyjnego dla studentów III roku
sesja egzaminacyjna na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (od 2001 r. jest to Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii) przy ul. Uniwersyteckiej 22-26; na zdjęciu studenci oczekujący na egzamin
sesja egzaminacyjna na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (od 2001 r. jest to Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii) przy ul. Uniwersyteckiej 22-26
sesja egzaminacyjna na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (od 2001 r. jest to Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii) przy ul. Uniwersyteckiej 22-26
sesja egzaminacyjna na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (od 2001 r. jest to Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii) przy ul. Uniwersyteckiej 22-26; na zdjęciu studenci oczekujący na egzamin: pierwszy od lewej Zbigniew Uzdawinis, trzeci od lewej Romuald Szeremietiew, dalej Marek Horaczuk, Elżbieta Sierocka i Roman Pawelec
sesja egzaminacyjna na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego (od 2001 r. jest to Wydział Prawa, Administracji i Ekonomii) przy ul. Uniwersyteckiej 22-26; zdjęcie wykonane w sali nr 418 podczas egzaminu z prawa administracyjnego dla studentów III roku; między ławkami stoi doc. Jan Jendrośka
Inc. W tym roku mija 21 rocznica wydarzeń marcowych.Expl. Liczymy, że prócz młodzieży w manifestacji weźmie udział duża część społeczeństwa, które uważa wolne wybory do Sejmu i innych organów przedstawicielskich za niezbedny warunek wyjścia Polski z obecnego kryzysu.
Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. Na zdjęciu: studentki; Kazimiera Rolińska siostra babci Darczyńcy w środku pierwszego rzędu.
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: publiczność w miejscu oberwania się kamiennej balustrady.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: występy taneczne podczas imprezy.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
10 maja 1967 r. we Wrocławiu odbywały się juwenalia. Kulminacyjnym momentem była studencka żakinada na Wzgórzu Partyzantów, gdzie m.in. odbywały się koncerty, otrzęsiny, wybory Hetmana i Miss Żakinady oraz ich "zaślubiny". Kilka minut po godz. 18.00 przewróciła się ławka z widzami, która wypchnęła kamienną balustradę. Część balustrady spadła na tłum na dole wybijając wyrwę w schodach, w którą wpadli uczestnicy imprezy. Rannych zostało 21 osób, z czego 12 w stanie ciężkim przewieziono do III Kliniki Chirurgicznej przy ul. Traugutta. Jedna osoba zmarła (18-letni Zdzisław Jasiński). N/z: publiczność zgromadzona podczas imprezy.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
Strajk solidarnościowy z Nową Hutą / Uniwersytet Wrocławski g. 8:00 6.05.88 rysunek dłoni uniesionej w geście "victorii" w stylistyce nawiązującej do odwróconego do góry nogami znaku pacyfistycznegoNa odwrocie odręczna adnotacja Podaj dalej
Komunikat Uniwersyteckiego Komitetu Strajkowego informujący o rozpoczęciu strajku solidarnościowego z hutnikami i stoczniowcami i wyjaśniający motywy protestu - brak innej drogi do wywalczenia demokratyzacji uczelni, wolności słowa i obrony interesów ekonomicznych studentów oraz solidarność ze strajkującymi robotnikami Nowej Huty, Gdańska i Szczecina
Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.