Na awersie informacja Kornel Morawiecki, doktor fizyki, do 13. grudnia pracownik naukowy Politechniki Wrocławskiej. Skrótowo opisana jego działalność opozycyjna, informacja o jego ponownym aresztowaniu 09.11.1987, wezwanie do uwolnienia go i podpis Redakcja "BC" Na rewersie portret Kornela Morawieckiego

Awers: wezwanie do niezależnych manifestacji w dniu 1. maja, pod hasłami uwolnienia przewodniczącego NSZZ "Solidarność" Region Dolny Śląsk Władysława Frasyniuka i innych więźniów politycznych, zastopowania podwyżek cen i przedłużania czasu pracy; w dniu 24. kwietnia ma się odbyć bojkot komunikacji miejskiej, a 3. maja wiec przed Halą Ludową (ob. Stulecia) pod hasłem uwolnienia Frasyniuka i więźniów politycznych; 1. maja ma być też dniem solidarności z Afganistanem i innymi krajami ciemiężonymi przez komunizmRewers: opis szykan i tortur, jakim poddawany jest Władysław Frasyniuk w Zakładzie Karnym w Lubsku, m. in. pobicia, izolacja od rodziny, przetrzymywanie w zimnym pomieszczeniu; apel do związków zawodowych na świecie, partii politycznych, rządów krajów demokratycznych i opinii publicznej o wywieranie wszechstronnego nacisku w celu uwolnienia Frasyniuka; podpisali: przewodniczący Regionalnego Komitetu Strajkowego NSZZ "Solidarność" Region Dolny Śląsk Marek Muszyński, przewodniczący Solidarności Walczącej Kornel Morawiecki; u dołu ulotki wezwanie: "Podaj dalej"

Awers: przypomnienie opozycyjnej działalności Kornela Morawieckiego, ideologicznych podstaw, jakie podłożył w powstaniu Solidarności Walczącej, informacja o jego aresztowaniu dnia 09.11.1987 i żądanie uwolnieniaRewers: lista więźniów politycznych i więźniów sumienia - członków Ruchu "Wolność i Pokój" przetrzymywanych za odmowę złożenia przysięgi wojskowej, współpracowników "Solidarności" - także spośród MO i SB - oraz dwóch skazanych za zabójstwo milicjanta Robert Chechłacz i Tomasz Łupanow 18.02.1982 r. śmiertelnie postrzelili st. sierż. MO Zdzisława Karosa podczas szamotaniny w warszawskim tramwaju, próbując odebrać mu broń.

Tekst Kornela Morawieckiego, napisany dla paryskiej "Kultury", będący analizą sytuacji politycznej w Polsce, a w szczególności działalności kierownictwa NSZZ "Solidarność" w okresie od grudnia 1987 r., do początku 1989 r.; autor, będąc zwolennikiem radykalnej zmiany ustroju, krytycznie odnosi się do owych działań, uznając je za zmierzające do reformowania systemu politycznego, a nie do jego obalenia; domaga się określenia intencji przez kierownictwo NSZZ "Solidarność" - czy chce ono reformy, czy zmiany; uznaje stronę komunistyczną za niezdolną do długofalowych, skutecznych reakcji i domaga się silnego na nią nacisku; jednocześnie wyraża poparcie dla NSZZ "Solidarność" jako dla jedynego czynnika zdolnego pozbawić PZPR monopolu na władzę; deklaruje rozwój działalności informacyjnej i kształceniowej poprzez nadawanie niezależnych audycji radiowych, jego celem jest dotarcie do osób związanych z reżimem - członków partii, milicji i wojska; opowiada się za pozostaniem w konspiracji, zamiast ujawniania się