Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.
Jadwiga Żdan pochodzi z polskiej rodziny Stanisława Seredyńskiego i Julii z domu Kobryn. Urodziła się w Birczy w 1916 roku, wychowywała się i mieszkała w Drohobyczu. Pani Jadwiga ukończyła szkołę powszechną i gimnazjum w Drohobyczu, a następnie seminarium nauczycielskie w Jaworowie.
[Sportowcy, prawdopodobnie żużlowcy, maszerują po torze Stadionu Olimpijskiego, widoczny fragment trybun z zadaszeniem i wieżą zegarową, na trybunach publiczność, fragment transparentu "Z funduszów Tot[alizatora Sportowego...]"]
Portret komunijny Wiesławy Mastalerz - dziewczynka ubrana w białą sukienkę, z wiankiem i kokardą we włosach oraz świecą w dłoni, stojąca przy stoliku nakrytym obrusem w kwiaty, na którym stoi wazon z białymi kwiatami.
[Portret nowożeńców, widoczne popiersia, kobieta w czarnej garsonce i welonie, mężczyzna w garniturze i muszce, trzymają bukiet białych róż] [Na rewersie dedykacja] Do wieńca wspomnień posyłam Ci Eluniu swą podobiznę i męża / Jadzia i Guciu / Dnia 20-XI-1960 r.
