Wspomnienia Wiktora Muszyńskiego, przedwojennego kierownika Wojewódzkiego Zarządu Wodnego w Cieszynie, który całą II wojnę światową spędził w obozie jenieckim Woldenburg Offlag II c, dotyczą początków odbudowy odrzańskiej drogi wodnej. Spisane zostały ok. 1973 r. a ich trzon stanowią listy do żony, przebywającej w Krakowie, wysyłane wiosną 1945 r. z Wrocławia przez Wiktora, który wraz z członkami pierwszej grupy operacyjnej organizował tam wojewódzki Wydział Dróg Wodnych. Listy zawierają szczegółowe opisy podróży do Wrocławia oraz trudnych warunków życia w zrujnowanym mieście (problemy z zaopatrzeniem w artykuły pierwszej potrzeby, kradzieże, szaber, brak środków transportu, bałagan). Autor opisuje również wyzwania jakie stanęły przed specjalistami, którzy mieli za zadanie uruchomić żeglugę na Odrze: ratowanie resztek niemieckiej dokumentacji, organizowanie siedziby urzędu, trudną do zniesienia bezczynność wynikającą z braku dostępu do rzeki administrowanej do połowy 1946 r. przez wojsko sowieckie oraz późniejszą cieżką poracę, polegającą na oczyszczeniu rzeki z wraków, odbudowaniu urządzeń portowych, mostów itp.  
Zakres chronologiczny: 1945-1946
Miejsca wydarzeń: Wrocław

Krótka relacja Laury Zuzin-Kaczmarek dotyczy studiów na kierunku Informatyka na Uniwersytecie Wrocławskim w latach osmiemdziesiątych XX wieku.

Relacja Jacka Średnickiego, absolwenta Akademii Muzycznej we Wrocławiu, dotyczy edukacji, życia studenckiego, strajków 1980 r. oraz stanu wojennego.

Relacja Stanisława Murawskiego, doytczy studiów na Akademii Ekonomicznej, realiów studenckiego życia w okresie PRL, duszpasterstwa akademickiego "Czwórka", łączenia pracy zawodowej z życiem akademickim oraz strajków w sierpniu 1980 r.

Relacja Jadwigi Launer emerytowanej nauczycielki Szkoły Podstawowej nr 2 w Obornikach Śląskich. Relacja dotyczy rodzinnych stron, nauki w Liceum Ogólnokształcącym w Białej Podlasce oraz w Studium Nauczycielskie we Wrocławiu, podjęcia studiów na kierunku historia w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, pracy w zawodzie nauczyciela.

Relacja Jolanty Wojtowicz, nauczycielki w Zespole Szkół Włókienniczo-odzieżowych, przemianowanych na Liceum nr. VII, a następnie w liceum nr. XV we Wrocławiu. Relacje dotyczy studiów na filologii polskiej na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1979-1984, strajku w Stoczni Gdańskiej w 1980 roku, stanu wojennego i jego konsekwencjach dla życia studenckiego, pracy w zawodzie nauczyciela.

Relacja Grzegorza Marcinkiewicza, absolwenta filozfii na Uniwersytecie Wrocławskim. Relacja dotyczy studiów i życia studenckiego w latach 80., praktyk studenkich, a także strajku 1980 roku i stanu wojennego.

Relacja Bogusława Lichońskiego. Relacja dotyczy życia studenckiego w Trójmieście na przełomie lat 80. i 90., strajku w Stoczni Gdańskiej, stanu wojennego, wyjazdów za granicę.

Relacja Izabeli Koziej, dyrektor Liceum Ogólnokształcącego nr IX we Wrocławiu. Relacja dotyczy studiów we Wrocławiu, powstawania Niezależnego Zrzeszenia Studentów, współpracy ze związkiem zawodowym Solidarność Nauczycielska, relacji z kadrą profesorską i okoliczności wybuchu strajków 1980 r. oraz rzeczywistości polskiej lat 70. i 80.

Relacja Ewy Olszewskiej absolwentki Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Relacja dotyczy dzieciństwa w częstochowskiej dzielnicy Raków, realiów nauki w szkole podstawowej w latach 70., czasów licealnych, stanu wojennego w Częstochowie, studiów i pracy we Wrocławiu, studentów zagranicznych we Wrocławiu oraz realiów Wrocławia lat 80.

Relacja Agnieszki Zabłockiej-Kos, historyka sztuki, profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Wrocławskiego, specjalizującej się w architekturze miejskiej XIX i XX wieku. Relacja dotyczy nauki w Liceum Ogólnokształcącym we Wrocławiu w okresie PRL, studiów architektonicznych na Politechnice, przebiegu studiów, pracy w urzędzie wojewódzkiego konserwatora zabytków, pracy na Politechnice, badania historii budynków na Starym Mieście, pracy na Uniwersytecie Wrocławskim w Instytucie Historii Sztuki.

Relacja Juliusza Januszewskiego, nauczyciela historii w Liceum Ogolnokształcącym nr VIII. Relacja dotyczy realiów życia studenckiego w latach 80. na Politechnice Wrocławskiej oraz na Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, stosunków studentów z kadrą naukową, studenckich działań antykomunistycznych, pobicia przez ZOMO, okresu stanu wojennego, wizyty Jana Pawła II we Wrocławiu w 1983 roku oraz towarzyszących jej nastrojów społecznych.

Relacja Elżbiety Bock-Łuczyńskiej pracownika Miejskiego Ośrodka Kultury w Głogowie, dotyczy dzieciństwa, życia studenckiego, przemian społecznych jakie nastąpiły w związku z obaleniem komunizmu w Polsce.

Relacja Jarosława Brody, wrocławskiego opozycjonisty, współpracownika KOR i KSS KOR, działacza SKS oraz SPCZS, kolportera prasy niezależnej, członka „Solidarności” od 1980 roku, redaktora naczelnego tygodnika „Solidarność Dolnośląska”, internowanego w stanie wojennym. Relacja dotyczy edukacji, działaności opozycyjnej przed 1980 rokiem, współpracy z KOR-em, funkcjonowania wrocławskiego SKS-u, a także środowiska wrocławskich polonistów zaangażowanych w działaność opozycyjną.

Relacja Artura Fedorowskiego, profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie w Lund, zaangażowanego w działaność Konfederacji Polski Niepodległej w latach osiemdziesiątych. Relacja dotyczy pochodzenia rodziny, nauki w liceum nr XIV we Wrocławiu, strajków sierpniowych we Wrocławiu, zaanagażowania się w działalność Konfederacji Polski Niepodległej, założenia Szkolnego Ruchu Obrony Wolności Politycznej, stanu wojennego, zaangażowania w działalność "Solidarności" we Wrocławiu w latach 1981 - 1983, studiów na Akademii Medycznej we Wrocławiu na Wydziale Lekarskim, wyjazdów do Indii i fascynacji ruchem Hare Kriszna, przeprowadzki do Szwecji, pracy w klinice internistycznej oraz pracy naukowej na uniwersytecie w Lund.

Relacja Zofii Teliga-Mertens honorowej obywatelki Dolnego Śląska, dotyczy osadnictwa wojskowego na Wołyniu, zesłania na tereny dzisiejszego Kazachstanu podczas II wojny światowej, powrotu do Polski, studiów rolniczych we Wrocławiu i pracy na uczelni, wyjazdu do Warszawy i pełnienia funkcji p.o. redaktora naczelnego pisma rolniczego, powortu do Wrocławia, zaangażowania w upamiętnianie i sprowadzanie do Polski sybiraków, sfinansowania powrotu kilkunastu rodzin sybirackich do Polski.

Relacja biograficzna profesora Mieczysława Inglota, historyka literatury, profesora zwyczajnego nauk humanistycznych, specjalizującego się w historii literatury polskiej okresu romantyzmu. Relacja dotyczy historii życia profesora, dzieciństwa spędzonego we Lwowie oraz w Albigowej, lat wojennych, powojennego okresu spędzonego w Krakowie, a następnie we Wrocławiu, edukacji, działaności dziennikarskiej, zatrudnienia w Instytucie Filologii Polskiej po skończonych studiach, środowiska literackiego lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych, działaności Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza, opozycji solidarnościowej na Uniwersytecie Wrocławskim, historii zwrócenia Synagogi pod Białym Bocianem gminie żydowskiej, relacji między profesorami na Wydziale Polonistyki na Uniwersytecie Wrocławskim, epidemii ospy we Wrocławiu.

Relacja Czesławy Smołki dotyczy pochodzenia rodziny, początku wojny i ewakuacji do Rudy Różanieckiej, zachowania ludności lokalnej wobec uciekinierów ze Śląska, wkroczenia wojsk niemieckich do Rudy Różanieckiej, życia codziennego na ewakuacji, powrotu na Śląsk Cieszyński, życia po okupacji oraz wojennych losów siostry, wkroczenia wojsk radzieckich do Zebrzydowic, otatnich dni wojny i organizacja życia w zniszczonej miejscowości, lat szkolnych i pierwszej pracy w Powiatowym Związku Gminnym „Samopomoc Chłopska” w Cieszynie, życia rodzinnego.

Relacja Renaty Zajączkowskiej dotyczy dzieciństwa na przedwojennym Górnym Śląsku, doświadczeń wojennych, wkroczenia Armii Radzieckiej do Gliwic, organizowania codzienności w powojennej Polsce, przeprowadzki do Wrocławia i trudów życia w nowym miejscu,
działalności w Niemieckim Towarzystwie Społeczno-Kulturalnym we Wrocławiu.

Relacja Gerarda Tatarczyka, prezesa Spółdzielni Kółek Rolniczych w Wodzisławiu Śląskim, uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1999 roku. Relacja dotyczy pochodzenia, przedwojennego Wodzisława Śląskiego, relacji między mieszkańcami, losów wojennych, ukrywania się na Śląsku Cieszyńskim, powrotu do domu po wkroczeniu Armii Radzieckiej, edukacji i pracy w Powiatowym Zarządzie Rolnictwa w Raciborzu, kolektywizacji na terenie Wodzisławia Śląskiego, prowadzenia gospodarstwa rolengo, życia rodzinnego i aktywności społecznej, interwencji sił Układu Warszawskiego w Czechosłowacji w 1968 roku oraz kwestii językowch i "śląskości".

Relacja biograficzna Heleny Kuli, dotyczy życia na Śląsku Cieszyńskim od pierwszej połowy XX wieku, prac związanych z prowadzaniem gospodarstwa domowego, szkoły w latach II wojny światowej, a także w dwuletniej szkole dla dziewcząt ss. Boromeuszek w Cieszynie, życia na pograniczu w latach PRL-u, kontroli granicznych na granicy z Czechosłowacją.

Relacja biograficzna Marty Heczko z domu Krypczyk. Relacja dotyczy życia na Śląsku Cieszyńskim, pomocy w gospodarstwie od wczesnego dzieciństwa, powołania ojca świadka historii do Wehrmachtu po wybuchu II wojny światowej, pojawienia się w rodzinnym gospodarstwie serbskich jeńców, ucieczki przed frontem, powrotu w doszczętnie zniszczone rodzinne strony, pomocy z UNRRY, małżeństwa, życia rodzinnego i zawodowego męża, aktywności w Kole Gospodyń Wiejskich w Pruchnej.

Relacja biograficzna Marii Kuś. Relacja dotyczy dzieciństwa na pograniczu polsko-niemieckim, II wojny światowej, konieczności dostarczania Niemcom dostaw żywności, wkroczenia do wsi Armii Czerwonej, ukończenia polskiego gimanzjum po wojnie i nauki w Liceum Administracyjno-Handlowym w Rybniku, pracy na stanowisku księgowej, uruchomienia Kopalnii Węgla Kamiennego „Borynia”, strajków w „Boryni” w latach 1980 - 81 oraz pobicia proboszcza Szerokiej - księdza Antoniego Łatko w 1991 roku.

Krótka relacja Jerzego Dudzika dotyczy wspomnień świadka z sierpnia 1980 roku oraz 13 grudnia 1981 roku.

Relacja Leszka Budrewicza, współpracownika KOR, rzecznika Studenckiego Komitetu Solidarności, działacza struktur podziemnych"Solidarności", współorganizatora ruchu "Wolność i Pokój", dziennikarza i pisarza. Relacja
dotyczy działalności w opozycyji przed 1989 rokiem, Solidarności Polsko-Czechosłowackiej oraz organizacji Festiwalu Kultury Czechosłowackiej.

Relacja Grzegorza Majewskiego, działacza Ruchu Wolność i Pokój, współpracownika Solidarności Walczącej, uczestnika wystąpień Pomarańczowej Alternatywy. Relacja dotyczy działalności opozycyjnej w latach 80-tych, kontaktów opozycji polskiej i czechosłowackiej i ich znaczenia dla przemian w Europie Środkowo-Wschodniej.

Relacja Igora Wójcika, członka Solidarności Polsko-Czechosłowackiej oraz Niezależnego Zrzeszenia Studentów we Wrocławiu, dyrektora Ośrodka Kultury i Sztuki we Wrocławiu, pełnomocnika Marszałka Województwa Dolnośląskiego ds Kontaktów z Republiką Czeską. Relacja dotyczy działaności świadka w SPCzS oraz organizacji Festiwalu Niezależnej Kultury Czesko-Słowackiej.

Relacja Lucyny Rojzen-Siedleckiej, pierwszej dyrektor i współtwórczyni Szkoły Podstawowej Lauder – Etz Chaim we Wrocławiu. Relacja dotyczy losów rodziny oraz życia żydowskiego w powojennym Wrocławiu.

Relacja pani Radość Gansiniec, córki Ryszarda Gansińca, profesora filologii klasycznej, byłego wykładowcy Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie oraz archeolożki Zofii Gansiniec, z wykształcenia anestezjolog. Relacjadotyczy opuszczenia Lwowa przez rodzinę Gansiniec w 1944 roku, przyjazdu do Wrocławia w 1947 roku, powojennego Oporowa, studiów medycznych, pracy w kolejnych, nieistniejących już wrocławskich szpitalach, a także wyglądu powojennego Wrocławia.

Relacja Cwiji Hirszberg Żydówki urodzonej w Czechach, dotyczy życia żydowskiego w przedwojennych Czechach, przeżyć wojennych, zagłady Żydów, życia żydowskiego w powojennej Polsce oraz emigracji do Izraela.

Relacja Lucjana Sowy dotyczy przyjazdu z Frnacji na Ziemie Zachodnie i Północne w 1947 roku, organizacji powojennego życia, służby wojskowej w KBW oraz pobytu w Stanach Zjednoczonych Ameryki w latach osiemdziesiątych XX wieku.

Relacja Władysławy Jankowskiej, świadka zbrodni wołyńskiej, przesiedlonej przez Niemców na teren III Rzeszy w wieku 12 lat. Relacja dotyczy sytuacji na Wołyniu w 1943 roku, znalezenia się w jadącym do nazistowskiego obozu pracy pociągu, życia w nazistowskich Niemczech w czasie II wojny światowej, pracy w Arbeitslager, wygnanie z Arbeitslager, życia na linii frontu, kapitulacji III Rzeszy, pobytu w obozie przejściowym, życia w powojennej Polsce.

Relacja biograficzna Michała Skirpana, Łemka wysiedlonego w ramach Akcji "Wisła", dotyczy II wojny światowej, wysiedlenia, organizacji powojennego życia, pracy zawodowej, wyjazdów służbowych oraz kultuwowania łemkowskiej tradycji.

Relacja żołnierza Armii Krajowej Adama Kisiela dotyczy II wojny światowej, obrony Lwowa w 1939 roku, wywiezienia do pracy przymusowej w kopalni węgla w Krasnym Donie, przesiedlenia do Wrocławia po wojnie i wyjazdu do Łodzi z powodu represji.

Relacja Heleny Zubowskiej dotyczy przesiedlenia z Kresów Wschodnich II Rzeczpospolitej na Ziemie Zachodnie i Północne, organziacji życia po wojnie i powodzi w 1997 roku.

Relacja Krystyny Ulińskiej, związanej z harcerstwem, absolwentki ekonomii, wieloletniej pracowniczki Wrocławskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Przemysłowego nr 1. Relacja dotyczy edukacji we wrocławskich szkołach, działaności w drużynie harcerskiej, studiów w Wyższej Szkole Ekonomicznej, pracy zawodowej, realiów pracy w przedsiębiorstwach w okresie PRL, a także epidemii ospy, stanu wojennego we Wrocławiu i poczty harcerskiej.

Relacja franciszkaniana Filipa Leszka Buczyńskiego, założyciela i Prezesa Lubelskiego Hospicjum dla Dzieci im. Małego Księcia w Lublinie. Relacja dotyczy historii życia, domu rodzinnego, edukacji, studiów na KUL-u, działaności opozycyjnej, wrocławskiego środowiska opozycyjnego i duchownego, Klubu Inteligencji Katolickiej, ważnych wydarzeń w historii miasta: strajków, Karanwału Solidarności, stanu wojennego, manifestacji 31 sierpnia 1982 r.

Relacja Zbigniewa Piechockiego, lekrarza i zastępcy dyrektora w Wojewódzkim Szpitalu im. Józefa Babińskiego we Wrocławiu. Relacja dotyczy dziejów rodziny, studiów medycznych i pracy w zawodzie lekarza, ukrywanie Karola Modzelewskiego podczas stanu wojennego, a także poznania Ewy szumańskiej.

Relacja profesora Jana Kukuły dotyczy przede wszystkim jego kariery naukowej i zaangażowania w latach 80. w działalność opozycyjną, wykonywanych w technice mezzotinty grafik w Ognisku Kultury Plastycznej przy pl. Solnym, które później trafiały do wielu wydawnictw niezależnych związanych z „Solidarnością”, prac wraz z Januszem i Jadgwigą Halickimi oraz Andrzejem Żarnowieckim nad grafiką: 15 stacji Drogi Krzyżowej oraz przekazania jednej z kopii Drogi do Dortmundu, jako podziękowanie za pomoc materialną jaką dortmundczycy ofiarowali wrocławianom w czasie stanu wojennego.

Krótka relacja Krzysztofa Graczyka dotyczy przyjazdu na Ziemie Zachodnie i Północne rodziców świadka.

Relacja Wojciecha Seredyńskiego, działacza Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Trembowelskiej „Boryczowianie” oraz Stowarzyszenia Miłośników Filmów Komediowych w Lubomierzu. Relacja dotyczy przesiedlenia oraz działaności Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Trembowelskiej oraz Stowarzyszenie Miłośników Filmów Komediowych w Lubomierzu.

Relacja Bohdana Roskowskiego, Powstańca Warszawskiego, odznacoznego Warszawskim Krzyżem Powstańczym i Krzyżem Armii Krajowej nadany w Londynie, dotyczy II wojny światowej w Warszawie, Powstania warszawskiego, oblężenia Wrocławia przez Armię Czerwoną.

Relacja Anieli Gołębiewskiej dotyczy zesłania na Sybir, przyjazdu na Ziemie Zachodnie i Północne oraz organizacji życia po wojnie na Dolnym Śląsku.

Relacja Tadeusza Grzeszczuka dotyczy przesiedlenia z Kresów Wschodnich na Ziemie Zachodnie i Północne, pracy w zawodzie nauczyciela i realiów nauczania po wojnie, obchodzenia świąt w rodzinie prawosławno-katolickiej, relacji z żołnierzami z rosyjskiego poligonu, zabaw dziecięcych, relacji z niemiecką ludnością, która została w granicach Polski, integrowania się ludności, która przyjechała na Dolny Śląsk z różnych części Polski.

Relacja Wacławy Czepel dotyczy Kampanii wrześniowej, pierwszych dni wojny, organizacji niepodległościowych pod okupacją niemiecką, prób wdrożenia rozwiązań niemieckiej myśli technicznej do uruchomienia przemysłu szklarskiego w Polsce po II wojnie światowej, odbudowy ze zniszczeń wojennych Dolnego Śląska, układów stosunków społecznych na terenach granicznych PRL i NRD oraz narodzin opozycji solidarnościowej we Wrocławiu.

Relacja Mariana Machera dotyczy II wojny światowej, okupacji niemieckiej, zbordni wojennych, a także przemyśleń świadka na temat polityki.

Obszerna relacja Jerzego Jędrzejczyka. Relacja Jerzego Jędrzejczaka dotyczy dotyczy II wojny światowej w Lublinie, Obozu koncentracyjnego na Majdanku, przejścia frontu radzieckiego, funkcji posłańca Armii Krajowej, początków przygody z boksem, zdobycia tytułu wicemistrza Polski w wadze lekkiej, ukończenia Małego Seminarium Nauczycielskiego OO. Karmelitów Bosych w Wadowicach, pracy w licznych miejscowościach na Dolnym Śląsku, jako kierownik wydziałów kultury, organizator zespołów teatralnych i zespołów muzycznych oraz nauczyciel, służby wojskowej, studiów na reżyserii teatralnej w Warszawie, zaangażowania w harcerstwo i boks, a także organizacji obozów harcerskich.

Relacja Janusza Januszkiewicza dotyczy dzieciństwa, II wojny światowej, okupacji niemieckiej i radzieckiej we Lwowie, zagłady ludności żydowskiej w Obozie janowskim, życia we Lwowie po wojnie do 1959 roku, przesiedlenia do Wrocławia, realiów życia we Wrocławiu po przyjeździe.

Krótka relacja Edwarda Jarenko dotyczy II wojny światowej, okupacji sowieckiej i niemieckiej, getta lwowskiego, przesiedlenia do Wrocławia i wyglądu powojennego miasta.

Relacja Marii Jaroń dotyczy zesłania na Syberię i warunków życia podczas zesłania.

Relacja Marii Bereźnickiej dotyczy dzieciństwa i edukacji na Kresach Wschodnich II Rzeczpospolitej, relacji między ludnością polską a ukraińską, II wojny światowej, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji życia po wojnie, relacji Polaków z Niemcami, przesiedlonej ludności łemkowskiej w ramach Akcji "Wisła", pierwszych lat życia po przesiedleniu.

Relacja Józefy Dominik dotyczy losów wojennych oraz przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne.

Relacja Władysława Załogowicza ps. „Feluś”, żołnierza 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich AK, dowódcy harcerskiego plutonu „Grunwald”, aresztowanego przez UB i skazanego na 5 lat więzienia, autora książki „Na Łyczakowie”. Relacja dotyczy przeżyć II wojy światowej, a także działalości w ZWZ-AK, służby w szeregach 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich AK, dowodzenia plutonem „Grunwald”, udziału w akcji „Burza”, aresztowania przez NKWD i osadzenia w transporcie na Syberię, ucieczki z transportu i działalności konspiracyjnej, aresztowannia przez UB i przenosin do Wrocławia po wyjściu z więzienia.

Krótka relacja dwóch sióstr: Krystyny Góral i Janiny Partyki. Relacja dotyczy przesiedlenia z Kresów Wschodnich na Ziemie Zachodnie i Północne, przebiegu transportu, relacji z Niemcami po przesiedleniu, pomocy z UNNR-y.

Relacja Karola Chmurzyńskiego dotyczy okupacji niemieckiej i radzieckiej, represji ze strony okupantów, stosunków z Polaków z Ukraińcami na Kresach, zbrodni banderowców na Polakach, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, stosunków między Polakami a Niemcami na tych Ziemiach oraz organizacji życia po wojnie.

Relacja Weroniki Grabowieckiej, Sybiraczki, dotyczy życia przed wojną na terenie dzisiejszej Bialorusi, zesłania na Sybir, życia na zesłaniu, powrotu do kraju na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji powojennego życia i losów innych Sybiraków.

Relacja Zofii Korzeniowskiej dotyczy życia w Januszpolu na Kresach Wschodnich przed II wojną światową, okupcji niemieckiej, przyjazdu na Ziemie Zachodnie i Północne po wojnie, życia codzinnego w latach 40-stych i 50-tych.

Relacja Jan Górskiego dotyczy II wojny światowej spędzonej na dawnym pograniczu z Prusami Wschodnimi, okupacji i represji ze strony okupantów, życia codziennego na pograniczu, relacji ludności niemieckiej i polskiej.

Relacja Władysława Stypczyńskiego, kapitana Żeglugi Śródlądowej, dotyczy pracy w żegludze, rejsów zagranicznych, pracy sternika na różnych jednostkach.

Relacja Jadwigi Szczepańskiej, wieloletniej pracownik Wydziału Oświaty i nauczycielki, dotyczy dzieciństwa w miejscowości Firlej na Lubelszczyźnie, edukacji, przyjazdu do Kotliny Kłodzkiej i pracy zawodowej.

Relacja Bronisławy Rozkosz dotyczy dzieciństwa na Kresach Wschodnich przed wojną, okupacji niemieckiej i sowieckiej na Kresach, zbrodni wojennych, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, ciężkich warunków podróży, organizacji życia w powojennych warunkach, relacji przyjezdnych Polaków z Niemcami, pracy męża w kolejnictwie i środowiska powojennych kolejarzy.

Relacja Zdzisławy Szerer dotyczy dzieciństwa w Łyśćcu na Kresach Wschodnich, relacji między polskimi, ukraińskimi i żydowskimi mieszkańcami, edukacji, przyjazdu na Ziemie Zachodnie i Północne, realiów życia po wojnie, relacji Polaków z Niemcami, powojennego Jawora oraz powojennej Legnicy.

Relacja Józefa Słowika dotyczy śmierci Marszałka Piłsudskiego, II wojny światowej na Kresach Wschodnich, Kampanii Wrześniowej, okupacji niemieckiej i radzieckiej, wywózek na Sybir, przesiedlenia na Ziemie Zachodnie i Północne, organizacji powojennego życia.

Relacja Włodzimierza Kowalczyka, zesłanego wraz z rodziną na Syberię, po przyjeździe na Ziemie Zachodnie, absolwenta Wydziału Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej, nauczyciela, elektryka we Wrocławskim Zjednoczeniu Budownictwa oraz pracownika Wytwórni Filmów Fabularnych, zaangażowanego w działalność wrocławskiego oddziału Związku Sybiraków, wiceprezesa Zarządu Oddziału. Relacja dotyczy losów rodziny podczas II wojny światowej, ucieczki z rodzinnej Bydgoszczy na Wołyń, deportacji na Syberię, warunków podróż i życia w głębi ZSRR, stosunku miejscowej ludności rosyjskiej wobec Polaków, organizacji w Juriewcu polskiej szkoły, powrotu do Polski, życia w powojennym Wrocławiu, studiów, kolejnych miejsc pracy, postrzeganiu Sybiraków przez władze komunistycznej Polski, sytuacji Sybiraków w latach 90 XX wieku i XXI wieku.

Relacja Adama Kiełbińskiego, urodzonego 24.01.1924 roku we wsi Tarnówko. Od 1943 roku leśniczego w nadleśnictwie Tereszpol, gdzie wspomagał konspiracyjną działalność AK. Absolwenta Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej. W czerwcu 1945 roku, powołanego na wykładowcę topografii, w CWBP w Modlinie. Usuniętego z Wojska Ludowego przez swoje powiązania z AK w 1948 roku. Przywróconego w wyniku decyzji Ministra Obrony Narodowej w 1991 roku, a w 2001 roku awansowanego na stopień majora w stanie spoczynku. Relacja dotyczy czasów szkolnych, wybuchu II wojny światowej, losów wojennych, służby szpitalnej, działalności konspiracyjnej w ZWZ, służby w leśnictwie oraz o dalszej działalności partyzancko-konspiracyjnej, aresztowania i pobytu w obozie wysiedleńczym, kariery naukowej, a także wojskowej, wydalenia z wojska, procesu wysiedleń ludności z Zamojszczyzny, działalności dydaktycznej, realiów nauczania pod wpływem władz komunistycznych.

Relacja Czesława Sucha. Relacja dotyczy lat wojennych w Bieszczadach, życia podczas okupacji, losów rodziny podczas przechodzenia frontu wojennego w okolicy rodzinnej miejscowości, przyjazdu na Ziemie Zachodnie i Północne oraz organizacji życia w pierwszych powojennych latach.

Relacja Marii Iwaniuk, pracownika wrocławskiego Muzeum Narodowego, działaczki wrocławskiej Solidarności. Relacja dotyczy wybuchu II wojny światowej, bombardowań Warszawy i doświadczeń okupacji niemieckiej w rodzinnym gospodarstwie w powiecie grójeckim, uniknięcia wywózki na roboty przymusowe do III Rzeszy, budowy getta dla ludności żydowskiej i udziału w pomaganiu jego mieszkańcom, wybuchu Powstania Warszawskiego, wywiezienia do obozu pracy przymusowej w Bydgoszczy, warunków życia i pracy w obozie, uwolnienia obozu przez polskich żołnierzy, pracy we wrocławskim Muzeum Narodowym i zaangażowania w działalność „Solidarności”, a także wprowadzenia stanu wojennego.

Relacja Gizeli Fudem, więźniarki obozów koncentracyjnych KL Płaszów, KL Auschwitz oraz KL Bergen-Belsen. Relacja dotyczy losów rodziny w czasie II wojny światowej, powstania getta w Tarnowie, hitlerowskich zbrodnii, eksterminacji Żydowskiej ludności, ucieczki z getta i powrotu do getta, jego likwidacji i transportu do obozu koncentracyjnego, najpierw KL Płaszów, a nastepnie KL Auschwitz, rzeczywistości obozowego zycia, kolejnego transportu do KL Bergen-Belsen, zachorowania na tyfus, wyzwolenia obozu przez Amerykanów, powrotu do Polski i osiedlenia się we Wrocławiu, pracy zawodowej oraz nagonki antysemickiej w 1968 roku.

Relacja Włodzimierza Zylbertela, współorganizatora Autorskiej Szkoły Samorozwoju (ASSA) we Wrocławiu. Relacja Włodzimierza Zylbertala dotyczy dzieciństwa we Wrocławiu lat 60-tych, wojennej historii rodziców, zesłania matki na Sybir, a ojca do Kazachstanu, antysemickiej nagonki w 1968 roku, studiów filologicznych na Uniwersytcie Wrocławskim oraz ówczesnej akademickiej opozycji antykomunistycznej praz pracy w Polarze.

Relacja Kazimierza Wilczaka. Kazimierz Wilczak miał 14 lat, gdy rozpoczęła się II wojna światowa. Mieszkał w miejscowości Iwacewicze k. Baranowicz na terenie ob. Białorusi. W lutym 1940 roku razem z rodzicami i dwojgiem braci został przez ZSRR zesłany w rejon Archangielska, gdzie pracował przy wyrębie lasu. Po uformowaniu się Armii Andersa dwóch jego braci dołączyło do niej, on zaś z jednym z braci został z rodzicami. W 1943 roku dołączył do I Armii Wojska Polskiego. Relacja Kazimierza Wilczaka nie stanowi relacji mówionej. Pan Kazimierz czyta swoją relację z przygotowanego wcześniej tekstu. Relacja dotyczy zesłania z rodzinnych Iwasewicz na ob. Białorusi do wsi Paczycha w rejonie Archangielska, wyrębu tajgi, organizacji życia wśród zesłańców, okoliczności obowiązkowego uzyskania obywatelstwa radzieckiego, perypeti rodziny świadka, która po ogłoszeniu amnestii w efekcie podpisania paktu Sikorski-Majski, wyrusza w podróż tratwą w poszukiwaniu możliwości wyjazdu do Polski i dołączenia do I Armii Wojska Polskiego w ZSRR.

Relacja Romany Żmudy dotyczy wspomnień z II wojny światowej w Turce i Kołomyji z perspektywy dziecka, nauczania w szkołach sowieckich oraz tajnego nauczania polskiego, losów Żydów z Turki, miesięcznego transportu kolejowego, którym rodzina Żmudów wyruszyła z Kołomyi do Oławy oraz pierwszych lat na Ziemiach Zachodnich, w Oławie i Lutyni.

Relacja Józefa Szczepańskiego. Relacja dotyczy relacji sąsiedzkich w przedwojennej Trembowli, stosunków między mieszkańcami polskimi, ukraińskimi i żydowskimi, stacjonowania w Trembowli przed wojną 9. pułku ułanów, wywózek na Syberię, wojennych losów trembowlańskich Żydów, mordów banderowców na Polakach, opuszczenia rodzinnych stron i siedmiotygodniowej podróży na zachód, początkowo w okolice Legnicy, później przez Prudnik aż do Domaszkowa, gdzie rodzina Szczepańskich osiadła na stałe.

Relacja Tadeusza Owsianko, absolweta Łódzkiej Szkoły Filmowej, operatora filmowego. Relacja dotyczy uwięzienie matki świadka w sowieckim łagrze w Peczorze, za działalność w wileńskim okręgu Armii Krajowej; urodzenia w łagrze i dzieciństwa w prominentnej, dobrze sytuowanej sowieckiej rodzinie, odzyskania opieki nad synem przez matkę świadka, wyjazdu do Polski, do Szczecina i przystosowania się do życia w nowej rzeczywistości, rozwoju pasji fotograficznej oraz filmowej, przygotowania do studiów w łódzkiej szkole filmowej.

Relacja Wiesławy Męcińskiej wieloletniej nauczycielki Szkoły Podstawowej nr 9 w Wałbrzychu. Relacja rozpoczyna się od wyjazdu z rodzinnego Borysławia wraz z całą rodziną do Wabrzycha we wrześniu 1945 roku, następnie dotyczy czasów szkolnych, relacji dzieci polskich i żydowskich, relacji niemicko-polskich w powojennym Wałbrzychu, zjawiska szabru, losów rodzeństwa, a także pracy w szkole.

Relacja Krzysztofa Żurakowskiego, członka NSZZ "Solidarność", elektryka scenicznego w Państwowej Operze we Wrocławiu, pracownika Elektrociepłowni Wrocław oraz miejskich Zakładach Energetycznych. Relacja dotyczy turystyki w czasach PRL, edukacji, pracy zawodowej, służby wojskowej, podróży na Kresy, przygotowań do wypraw górskich i spływów kajakowych, pracy zawodowej i statystowania w filmach fabularnych, działalności w Solidarności, poważnego wypadku przy pracy oraz powodzi w 1997 roku.

Relacja Henryka Łebeka, pracownika wrocławskiego MPK i członka NSZZ Solidarność. Relacja dotyczy dzieciństwa w Lublinie, przeprowadzki do Wrocławia, strajków solidarnościowych we wrocławskim MPK, braków w zaopatrzeniu w przededniu strajków, wprowadzenia stanu wojennego, zmiany ustroju, życia rodzinnego, pracy motorniczego i urlopów w PRL-u.