ur. 1889-10-04, zamordowany wiosną 1940 w Charkowie; syn weterynarza i ziemianki. We Lwowie skończył gimnazjum oraz studia na kierunku ścisłym na Politechnice Lwowskiej, a następnie kontynuował kształcenie na kierunku filologicznym w Krakowie na tamtejszym Uniwersytecie Jagiellońskim. Jeszcze przed wybuchem wojny z 1914 roku był członkiem tajnych organizacji oraz organizacji paramilitarnych takich jak Związek Walki Czynnej i Związek Strzelecki.
Podczas I wojny światowej związał się z Legionami Polskimi gdzie dowodził kolejno 3 i 4 pułkiem piechoty. Podczas działań wojennych dosłużył się stopnia kapitana. Podczas kryzysu przysięgowego pozostał wierny zaleceniom Piłsudskiego i wraz z innymi, którzy odmówili złożenia przysięgi Wilhelmowi II, za co został internowany do Przemyśla. Siłą wcielony do sił austro-węgierskich w 1917 roku. W 1918 roku został dowódcą Polskiej Organizacji Wojskowej w okręgu lwowskim, następnie dołączył do 4 Dywizji Strzelców Polskich, by finalnie zostać dowódcą 13 pułku Strzelców Polskich. Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził XIX i XX Brygadą Piechoty. Podczas tego konfliktu otrzymał Order Virtuti Militari za waleczność. Podczas przewrotu majowego opowiedział się po stronie Marszałka Piłsudskiego, za co w 1927 roku nagrodzony został nominacją na stopień generała brygady.
W stan spoczynku przeszedł 30 czerwca 1933 roku. Podczas Kampanii Wrześniowej, początkowo dowodził obroną twierdzy Brześć, a następnie wycofał się do Lwowa gdzie 12 września objął dowództwo nad obroną miasta. Wzięty do sowieckiej niewoli, przetrzymywany w obozie jenieckim w Starobielsku, został zamordowany w lasku w okolicach Charkowa. Obecnie pochowany na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Pośmiertnie uhonorowany awansem do stopnia generała dywizji przez Prezydenta RP - Lecha Kaczyńskiego.

filozof, historyk, mediewista, wykładowca Uniwersytetu im. Jana Kazimierza we Lwowie, a następnie prof. Uniwersytetu Wrocławskiego, wieloletni kierownik Katedry Historii Polski i Powszechnej do XV w., w latach 1960-1964 prodziekan Wydziału Filozoficzno-Historycznego UWr., w latach 1950-1977 redagowała Śląski Kwartalnik Historyczny "Sobótka"

Tadeusz Zipser, architekt wrocławski profesor i rektor Politechniki Wrocławskiej urodziny w 1930 r. we Lwowie. W 1981 roku internowany.

Autor projektu modernizacji wrocławskiego ZOO z lat 1956 - 1957, współautor koncepcji modernizacji innych ogrodów zoologicznych (Gdańsk - Oliwa, Opole, Łódź). Mocno zainteresowany architekturą sakralną, jest on między innymi głównym twórcą kościoła Ducha Świętego na Tarnogaju we Wrocławiu oraz Opatrzności Bożej na Nowym Dworze. Realizował również wraz z Maciejem Dobrowolskim wieżę kościoła św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu w latach 1978 - 1980.

Alfred Jahn ur. we Lwowie 22 Kwietnia 1915 r. W 1933 r. rozpoczął studia geograficzne na Uniwersytecie Jana Kazimierza, które ukończył w 1937 r. Kontyuował naukę i w 1939 r. za pracę doktorską będącą wynikiem pierwszej eksedycji naukowej polskich naukowców na Grenlandię "Badania nad strukturą i temperaturą gleb w Zachodniej Grenlandii". W 1949 r. habilituyje się w Poznaniu i przenosi do Wrocławia gdzie zaczyna pracę na Uniwersytecie gdzie pracował jako kierownik zakładu geografii fizycznej a później geomorfologii na Uniwersytecie.

W latach 1962 - 1968 Rektor Uniwersytetu, przez stanięcie po stronie protestujących w marcu '68 przed ukończeniem kadencji stracił stanowisko.

Od 1971 r. członek korespondent po 1983 r. rzeczywisty członek Polskiej Akademii Nauku.

1971 - 1975 prezes Polskiego Towarzystwa Geograficznygo, inicjator powrotu i ekspozycji Panoramy Racławickiej we Wrocławiu, działał na rzecz ratowania cmentarza Łyczakowskiego.

Zmarł 1 kwietnia 1999r.